Recenzja: Duma i uprzedzenie- Jane Austen

Duma i uprzedzenie- Jane Austen

Wydawnictwo i data: Prószyński i S-ka  2006-01-01

Ocena: * * * * *

Opis wydawcy:

Na początku zeszłego stulecia niezbyt zamożny ojciec pięciu córek nader często musiał zadawać sobie pytanie: kiedyż to w sąsiedztwie pojawi się jakiś odpowiedni kawaler? A kiedy już się pojawił, następowały dalsze perypetie, które Jane Austen z upodobaniem opisywała.

"Duma i uprzedzenie" uważana jest za arcydzieło w dorobku tej angielskiej pisarki, głównie dzięki zabawnym, zgoła dickensowskim opisom postaci głupich i niesympatycznych. Znajdujemy tu także melancholijną refleksję nad władzą pieniądza i znaczeniem pozycji społecznej, decydujących o życiu młodej panny; a przede wszystkim znakomity, powściągliwy styl, doskonale oddający harmonię opisywanego świata...

Moja recenzja:

Jeden przymiotnik pasuje jak ulał do tej książki i z chęcią wam go zdradzę – SYMPATYCZNA. Taka właśnie była od samego początku po ostatnie strony. Tacy  byli bohaterowie, akcja, jej miejsce … wszystko przywoływało ogromny uśmiech na usta czytelnika i sprawiało, że „Dumę i uprzedzenie” czyta się z największą przyjemnością.

Zacznijmy od tego, jak bardzo „na czasie” jest książka z 1813r. Mimo, że od jej napisania minęło wiele lat, ciągle potrafię wskazać podobne problemy, zachowania, charaktery w naszym społeczeństwie.  Czasem, podczas lektury, przypominałam sobie moich znajomych i z chęcią porównywałam ich do książkowych bohaterów. W książkach cenię sobie realizm, więc powieść J. Austen zyskała ogromnego plusa, a sama autorka jest przeze mnie szczerze podziwiana za stworzenie tak genialnego, ponadczasowego dzieła.

Samych bohaterów polubiłam tak bardzo, że smutno, a przede wszystkim trudno, było się z nimi pożegnać. Z ogromną chęcią przeczytałabym o ich dalszych losach. Jane Austen doskonale poradziła sobie z kreowaniem ich charakterów. Nikt nie wydawał się „bez wyrazu”! Każde działanie podejmowane przez Jane, Elżbietę, czy innych było uwarunkowane ich cechami. (  chciałabym za to bić brawo autorce). Choć wszyscy bez wyjątku przypadli mi do gustu, moim wybrakiem serca został pan Darcy. Ciągle przewracałam strony, nie mogąc się doczekać wzmianek o nim samym.

Nie mogę też nie wspomnieć, jak wartościowa jest ta książka pod względem historycznym. Mimo że,  na pierwszy rzut oka, powieść wydaje się być babskim romansidłem, pod tą przykrywką czai się wiele informacji na temat życia ludzi w XIXw.  Możemy więc wyciągnąć troszkę wiedzy na temat społeczeństwa i zabłysnąć, na przykład na lekcji historii :D 

Ogromną zaletą książki jest humor. Już na początku wspomniałam, że czyta się ją z uśmiechem, ale niektóre fragmenty, sprawiają, że staje się on jeszcze szerszy.  Wiem, że strasznie słodzę i jak każda książka, „Duma i Uprzedzenie” ma swoje wady, ale nie potrafię i nie chce teraz ich wymieniać, bo są one tak małe, że nie warto. 

Podsumowując, książka jest świetna, zabierajcie się do czytania, a ja z czystym sercem stawiam pięć gwiazdek!

Ocena:  8,9/10

Tezą tej książki, jest to, że pierwsze wrażenie bywa często mylne a bliższa znajomość potrafi diametralnie zmienić opinię o innej osobie. Zgadzacie się? 

Dla tych, którzy czytali: Czy Austen udało się ją udowodnić?

Dla mnie odpowiedzi brzmią: Tak i Tak, a jakie jest wasze zdanie?