10.4.11

Recenzja:Dar i Tajemnica – Jan Paweł II

Dar i Tajemnica – Jan Paweł II
Wydawnictwo i data: WAM, 1996r

Opis*:
Książka autobiograficzna napisana przez Jana Pawła II w 50. rocznicę święceń kapłańskich.
Papież opisuje w niej historię swojego powołania, nie tylko związaną z zewnętrznymi wydarzeniami, ale również przeżyciami i doświadczeniami z nim związanymi. Książka zawiera wspomnienie z lat młodzieńczych Karola Wojtyły, studiów na Uniwersytecie Jagiellońskim i w Seminarium Krakowskim, a także pierwszych lat kapłaństwa i pobytu w Rzymie w latach 1946-1948.
Książka w wydaniu polskim była wzbogacona rysunkami miejsc związanych z kapłaństwem byłego biskupa krakowskiego autorstwa Stanisława Sobolewskiego. Na końcu książki, wolą autora, znajduje się "Litania do Chrystusa Kapłana i Żertwy".

Recenzja:
Trudno nazwać mi recenzją to, co już za chwilę napiszę. Będzie raczej krótkim przemyśleniem, którym chcę się z Wami dziś, po przeczytaniu tej książki,  podzielić. 

Wcześniej nic mnie do tego dzieła jakoś specjalnie cokolwiek zachęcało. Okładka przeciętna – przedstawia Jana Pawła II, jak zresztą większość dzieł jemu poświęconych. W dodatku autobiografia, a bardzo duży odsetek takowych to dłużyzny i nic ciekawego. Pewnie tysiąc razy przechodziłam koło niej obojętnie. Nie chcę wyjść na ignorantkę, ale jakoś tematyka Polaka papieża niekoniecznie mnie interesowała. Mimo wszystko, na skutek pewnych wydarzeń kupiłam tą książkę. 

Już po pierwszych stronach byłam zdziwiona, że tak łatwo się czyta.  Jak na autobiografię, ta książka jest naprawdę dobra – stwierdziłam gdzieś w połowie. Ale nie chcę się tu skupiać na języku, stylistyce, czy właśnie poziomie zainteresowania, który rósł we mnie wraz z przewracaniem stron. Bardziej zależy mi na opisie treści, choć myślę, że dużo nie napiszę, gdyż każdy powinien sam zdecydować, jaki przekaz ma dla niego ta książka.

W tym dziele, papież nie przytoczył całej historii życia lecz skupił się na dorastaniu do powołania i jego drodze do kapłaństwa. Książka stanowi wspaniałe świadectwo wiary, a z każdej jej strony bije ciepło. Człowiek zaczyna zastanawiać się, czy to możliwe aby w dobie wojny, tracenia bliskich, przyjaciół, móc aż tak zawierzyć Bogu. Wierzyć, że ma On swój plan, że ciągle z nami jest…  Papież odpowiada twierdzącą, z resztą nie tylko w książce lecz przez całe swoje życie.

Zdziwiło mnie, że jest w niej tak mało dat. To nie one były ważne, tylko ludzie. Może zdziwicie się, że w autobiografii mamy tyle opisów innych osób, ale przez to papież ukazuje swoją wdzięczność za powołanie, a także przybliża nam swoje życie, pokazując, że on także jest zwykłym człowiekiem.  

Tak właśnie siebie przedstawia – po ludzku.

Przepraszam, ale nie zamierzam wystawiać tej pozycji oceny. Byłoby to trudne i bezsensowne, bo po co oceniać czyjeś życie, prawda?


*opis pochodzi z http://pl.wikipedia.org/wiki/Dar_i_Tajemnica



Pytanko do was: Czy toś kojarzy tę książkę:
Pamiętam właściwie tylko kawałek opisu z tylnej części okładki  i to, że jest w miarę nowa: Jakaś dziewczyna zobaczyła we śnie chłopaka i wiedziała, że to ideał... później chyba go spotkała w rzeczywistości i... Tu się urywa moja pamięć.

17 komentarzy:

  1. Zawsze podziwiałam Jana Pawła II jako papieża, ale też jako człowieka. Jeszcze nie zapoznałam się z żadną pozycją Jemu poświęconą, ale mam zamiar to zmienić ;)

    OdpowiedzUsuń
  2. Ponieważ zawsze stawiałam sobie Jana Pawła za wzór ta książka jest jak najbardziej dla mnie ;)

    OdpowiedzUsuń
  3. Raczej nie przeczytam... Nie żebym miała do tego jakieś specjalne powody, ale... nie umiem się wytłumaczyć.. nie mam na to usprawiedliwienia :(

    OdpowiedzUsuń
  4. Uwielbiam takie książki. Pozycja obowiązkowa do przeczytania:)
    Pozdrawiam!!

    OdpowiedzUsuń
  5. Sylissima - nie musisz się tłumaczyć, przecież nie każdy lubi takie książki. Po prostu nie dla Ciebie i tyle, może to się zmieni z biegiem czasu, może nie... W każdym razie nikt nie będzie na Ciebie zły, że nie zaglądniesz do tej pozycji.

    Wszystkim innym komentatorom jeszcze raz polecam!

    OdpowiedzUsuń
  6. Zawsze podziwiałam Jana Pawła II przeczytam ;)

    OdpowiedzUsuń
  7. Jana Pawła podziwiam, ale po lekturze "Pamięci i tożsamości" (szkolny wymóg) mam pewną... awersję do jego dzieł.

    Poszukiwana przez Ciebie książka to - być może - "Nieziemska". To, co przytoczyłaś, się zgadza :)

    OdpowiedzUsuń
  8. Dusia - o tą właśnie chodziło, dzięki wielkie :**

    OdpowiedzUsuń
  9. Jan Paweł to wielki człowiek. Postaram się przeczytać jego dzieło

    OdpowiedzUsuń
  10. Jan Paweł II odkąd pamiętam był dla mnie autorytetem. W moim domu, gdzie religia nie była ważna dla nikogo oprócz mojej babci, Jan Paweł II był ważny dla każdego z domowników- był NASZYM PAPIEŻEM i jesteśmy nadal dumni z tego powodu.

    Zawsze pozostanie w naszej pamięci.

    OdpowiedzUsuń
  11. Szanuję Papieża, ale nawet jego biografii nie przeczytam, bo po prostu ich nie cierpię. I nieważne o kim ona jest ani jak napisana.

    OdpowiedzUsuń
  12. biografia która skupia się na zdarzeniach a nie datach jest podwójnie wartościowa.

    OdpowiedzUsuń
  13. Na pewno nie przeczytam, kompletnie nie mój styl. ;) Chociaż do papieża nic nie mam, bardziej do religii.


    [okiem-recenzenta.blog.onet.pl]

    OdpowiedzUsuń
  14. Muszę kiedyś przeczytać... Jan Pawe to bz wielki cyowiek i yapewne takie jest take jego dyieo.

    OdpowiedzUsuń
  15. Myślę, że masz rację, nie wystawiając tej książce oceny. To bez sensu. Jeśli zaś chodzi o przeczytanie tego dzieła, to z pewnością kiedyś to zrobię.

    OdpowiedzUsuń
  16. Jan Paweł II zawsze był i zawsze będzie dla mnie autorytetem, człowiekiem godnym naśladowania, godnym pamięci i przywoływania wspomnień. Po autobiografię sięgnę w swoim czasie. Na pewno warto poznawać takie dzieła.

    Pozdrawiam!

    OdpowiedzUsuń

Hej!
Dziękuję za każdy komentarz, jednak wierzę, że macie więcej do powiedzenia niż tylko "przeczytam / to nie dla mnie/ super recenzja". Chętnie poznam waszą rozbudowaną opinię na temat książki :D